1 mei 2023
-
Aardgas (ook bekend als fossiel gas, gefrackt gas en eenvoudigweg gas) is een fossiele brandstof. Het is dan ook een oeroud plantenmateriaal dat in een zuurstofarme omgeving is afgezet en gedurende miljoenen jaren gekookt door hitte van de aarde. Het type plant en de mate van koken bepaalt of het eindproduct kolen, olie of gas is.
Tegenwoordig kun je investeren in de koers aardgas, maar voordat je dit doet, moet je natuurlijk wel het een en ander weten erover weten. We helpen je daarbij met dit handige artikel!
Als aardgas voor het eerst uit de grond wordt gehaald, bevat het verschillende componenten. Het belangrijkste ingrediënt, waar energiebedrijven naar op zoek zijn, is methaan (CH4). Er is ook koolstofdioxide en waterdamp. Een combinatie van ethaan, butaan, pentaan en propaan is aanwezig in vloeibare vorm, daarom wordt het spul dat rechtstreeks uit de grond komt nat aardgas genoemd.
Dit wordt gevonden begraven onder miljoenen jaren slib, zand en gesteente. De afzettingen variëren in grootte en de extractietechniek varieert dienovereenkomstig. Aardgasvoorraden worden onderverdeeld in twee hoofdcategorieën, conventioneel en onconventioneel.
Conventioneel gas zit gevangen in grote, aan rotsen gebonden kamers. Ingenieurs lokaliseren deze kamers met seismische onderzoeken - ze zenden oorverdovend luide geluidsgolven de aarde in en luisteren naar verschillen in hoe de golven terugkaatsen. Die verschillen geven een kaart van de dichtheid van het onderzochte gebied. Dit luidruchtige proces kan worden uitgevoerd met explosieven of dreunwagens.
Het winnen van conventioneel gas is vergelijkbaar met het winnen van olie. Er wordt een gat in de rots geboord, waardoor het gas een ontsnappingsroute naar de oppervlakte krijgt. Wanneer het daar aankomt, wordt het gas in pijpleidingen geleid en naar verwerkingsfabrieken geduwd, waar het methaan wordt gescheiden van de andere chemicaliën.
Strak gas wordt, net als conventioneel gas, ook afgezonderd in rotsformaties, meestal zandsteen. In tegenstelling tot de grote kamers waarin conventioneel gas rondhangt, zit vast gas vast in heel veel piepkleine, kleine ruimtes in de rots, poriën genaamd. De poriën zijn slechts enkele nanometers groot. Evenzo zit schaliegas gevangen tussen lagen van schalieformaties met een lage permeabiliteit.
Hoe haal je dit soort onconventioneel gas uit zulke kleine ruimtes? Hier komt hydraulisch breken of fracken om de hoek kijken. Energiebedrijven pompen onder druk een cocktail van water, zand en chemicaliën in het gesteente. We weten helaas niet welke vloeistoffen ze hiervoor vaak gebruiken. Wel is bekend dat de chemicaliën de rotsformatie breekt, waardoor het gas naar buiten kan stromen van de poriën en in putten die het gas naar de oppervlakte leiden.
Producenten van fossiele brandstoffen gebruiken daarnaast ook fracking sinds het midden van de 20e eeuw om aardgas te winnen, maar het proces werd tussen eind jaren tachtig en begin jaren 2000 efficiënter dankzij miljarden dollars aan federale financiering en een aantal substantiële ontheffingen van regelgeving die door de industrie zijn verkregen. Hierdoor kregen bedrijven toegang tot gasvoorraden die in het verleden niet winstgevend waren om te winnen. Op dat moment verspreidde fracking zich snel.