Dwangarbeid

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op: 09-08-2023

Verbod Dwangarbeid

Dwangarbeid is strafbaar. Artikel 273-f van het Wetboek van Strafrecht zegt onder meer dat een ieder die in mensen handelt of daarbij assisteert door diens kwetsbare positie uit te buiten en die ander dwingt of aanzet tot werk of diensten strafbaar is en kan worden veroordeeld tot maximaal acht jaar gevangenisstraf en een boete van de zwaarste categorie. Exploitatie omvat gedwongen prostitutie en andere vormen van seksuele uitbuiting, gedwongen arbeid of dienstverlening, slavernij of daarmee gelijk te stellen praktijken, uitbuiting en onderwerping.

De artikelen 197b-197d van het Wetboek van Strafrecht verbieden de tewerkstelling van illegalen, waarvan de werkgever 'in redelijkheid' kan vermoeden dat hun verblijf illegaal is. Overtreding van deze artikelen is een misdrijf en kan leiden tot een maximale gevangenisstraf van vier jaar en de zwaarste geldboete. Illegale tewerkstelling, dus van personen zonder werkvergunning, wordt ook verboden door artikel 2.1 van de Wet arbeid vreemdelingen en is strafbaar met een geldboete: tot € 12.000 per illegale werknemer. Particulieren riskeren een boete van € 6.000 per illegale werknemer. Ook onderbetaling onder het minimumloon en niet-betaling van vakantiegeld wordt beboet met bedragen tot € 12.000 per individu. Bij recidive worden de geldboetes hoger (artikel 18/1).

Vrijheidsberoving en gevangenhouding, belangrijk bij de beoordeling van 'dwang', is eveneens verboden en strafbaar.

Recht om baan op te zeggen

De opzegtermijn van een werknemer is een maand. Deze termijn kan schriftelijk worden verlengd, tot een maximum van 6 maanden. De opzegtermijn voor de werkgever mag niet korter zijn dan het dubbele van die van de werknemer. Bij cao of een daartoe bevoegd bestuursorgaan kan de opzegtermijn voor de werkgever worden bekort.

Artikel 19(3) van de Grondwet zegt: 'Het recht van iedere Nederlander op vrije keuze van arbeid wordt erkend, behoudens de beperkingen bij of krachtens de wet gesteld.'

Voor meer informatie zie Werkzekerheid.

Bronnen: §672:3-6 van Boek 7, Titel 10 Arbeidsovereenkomsten van het Burgerlijk Wetboek; §19(3) van de Grondwet uit 1815, herzien in 2008

Onmenselijke arbeidsomstandigheden

Er zijn geen wettelijke bepalingen over overwerk. Maar de lengte van de arbeidsdag en werkweek zijn wel aan maxima onderworpen. Die zijn respectievelijk 12 uur en 60 uur (beide inclusief overuren) De werkweek mag (inclusief overuren) niet meer dan gemiddeld 48 uur bedragen gedurende een periode van 16 weken en maximaal gemiddeld 55 uur tot vier weken achtereen. Collectieve arbeidsovereenkomsten mogen hier echter van afwijken tot maximaal 12 uur per dag en 60 uur per week. In de meeste cao's zijn werkweken afgesproken van minder dan 40 uur.

Voor meer informatie zie Compensatie voor extra werktijd.

Wetgeving dwangarbeid

  • Grondwet uit 1815, herzien in 2008 / Dutch Constitution of 1815, last amended in 2008
  • Wetboek van Strafrecht van 3 maart 1881 / Dutch Penal Code of 3 March 1881
  • Wet arbeid vreemdelingen van 21 december 1994 / Foreign Nationals Employment Act of 21 December 1994
 
Loading...